offroad raggen
Als we wakker worden stormt t en giet t dus we draaien ons nog een keer om. Om 7 uur is t noodweer een stuk minder en besluit ik de voorspelling voor de andere kant van t eiland te bekijken. Daar belooft t een groot deel van de dag droog te worden dus staan we vlug op en een half uur later zijn we op weg. We stoppen bij de subway om lunch in te slaan en dan volgen we highway 19 naar Port Hardy en slaan daar linksaf een gravelweg op om t eiland te doorkruisen richting Holberg en daarna door naar San Josef Bay.
De gravelweg gaat over in een enkelbaans nog slechtere gravelweg en we komen waarschuwingsborden tegen dat we loggingtrucks tegen kunnen komen.
Dit zijn grote vrachtwagens geladen met grote omgehakte boomstammen. Het is vandaag zondag dus we verwachten niet dat ze vandaag rijden. Tot onze grote schrik werken ze dus 24/7 en al snel komen we er een tegen.
Hier kan ik uitwijken in een zijweg dus dat gaat goed. De weg wordt nog smaller met steile zijkanten en hele zachte bermen en ik hoop dat we er niet nog meer tegenkomen.....
Helaas voor mij zie ik er plotseling een recht op ons af komen..... Waar moet ik heen. dan toch maar de berm in. De truck kan net passeren en met de 4 wheel aandrijving kom ik ook de berm nog uit. Oef! dat was ff spannend.
We passeren het plaatsje Holberg met wel 35 inwoners. Dan moeten we nog 20 km doorrijden naar de westkust over een onverharde enkelbaans weg waar ook die loggingtrucks rijden. Op hoop van zegen Deze weg is half verregend en flink blubberig.
Op onze vakantie naar Ijsland hebben we geleerd dat je beter met 60 km per uur over slechte wegen kunt rijden dan met 30 dus gaan met die banaan. Best fun ook wel om zo door de modder te raggen. We komen gelukkig geen trucks meer tegen en na een half uur hobbelen komen we aan bij san Josef bay parkeerplaats. Twee uur hebben we ruim over deze tocht gedaan en maar 109 km afgelegd. Onderweg is het droog geworden en zelfs de zon komt erdoor. De voorspelling klopt dus.
Te voet gaan we verder voor een tocht door t regenwoud van 3 km enkele reis.
We genieten van t regenwoud met zijn hangende mossen en luchtwortels en de vele vennetjes en mega hoge bomen.
Bijna aan t eind van de trail komen we een grote hoop beerpoep tegen op t pad.
Helemaal verregend dus is de beer al in geen velden of wegen meer te bekennen. Wel cool om te zien dat de poep helemaal paars is. Langs het wandelpad staan allemaal struiken met blauwe bessen. Daar heeft de beer dus lekker van gesmikkeld.
Bij het strand blijkt het vloed te zijn waardoor we helaas niet in getijdepoelen kunnen poeren. We wandelen wat rond en zoeken naar bijzondere schelpen en waaien lekker uit.
Menno tekent weer een zandkonijn voor mij.
Na ongeveer een uur lopen we weer terug naar de auto om daar op een picknickbankje onze lunch op te peuzelen.
Dan begint de twee uur durende terugtocht waarbij menno mij uitdaagt om sneller te rijden dan de routeplanner zegt. Uitdaging aangenomen! Ik rij ruim 20 minuten van de tijd af en om half 5 's middags zijn we weer bij ons huisje. Best lekker ff offroad crossen en af en toe ff de kont van de auto laten wiebelen.
Bij ons huisje maken we nog een mooie foto van een grote regenboog.
going north
gisteren met pijn in ons hart afscheid genomen van Campbell River. Ooit wil ik daar nogmaals heen.
Het giet van de regen. Goed tegen de bosbranden en het is toch een reisdag dus maakt t ons niet uit.
We gooien de kofferbak vol met boodschappen aangezien we naar een heel klein gehucht gaan en de boodschappen daar duur zijn.
Hoe noordelijker we komen hoe minder auto's we tegenkomen. Alsof we naar niemandsland gaan. Na 3 uur rijden komen we aan in Mount Waddington een plaatsje vlakbij Port McNeil. Onderweg moet ik zelfs een keer goed in de remmen omdat er herten op de weg lopen (en we rijden 100 km/uur)
We hebben hier onze eerste air bnb ooit gehuurd. Het is een kleine cottage met complete keuken en een grote veranda waar zelfs een schommelstoel op staat. Nice!! De komende 4 nachten verblijven wij hier.
Vanmorgen weer vroeg wakker maar t giet nog steeds dus we doen lekker lui en komen pas om 7 uur ons bed uit. Menno maakt een monsteromelet met ui, champignons, spek en paprika en als ik uit de douche kom mag ik zo aanschuiven. Wat een lieve man heb ik toch.
We rijden een kwartiertje naar Port Mcneill van waar we met mackay whalewatching het water op gaan.
Net ingestapt krijgt de kapitein een melding dat net uit de haven zo'n 20 orca's zwemmen dus we gaan er snel achteraan.
we varen langs een hele kolonie gestapelde zeeleeuwen op rotsen,
zien weer meerdere humpback whales,
en komen dan meerdere groepen orca's tegen. De boot wordt stil gelegd en de kapitein laat de sonar zakken waardoor hij ons de geluiden die de orca's maken kan laten horen. Het blijkt dat de verschillende groepen onderling verschillende talen tegen elkaar spreken. grappig om te horen.
Dan als we weer verder varen zwemmen er ineens orca's en dolfijnen (pacific whitesided) mee met de boeggolf.
Zo gaaf om te zien. En weer hebben we de mazzel dat we de babyorca in deze groep kunnen zien. (dit is weer een hele andere groep dan 2 dagen geleden)
Helemaal verkleumd krijgen we soep met brood aangeboden wat er goed ingaat. Na de lunch volgen we de diverse orca's nog even en krijgen we bezoek van nog wat dolfijnen. Deze laatsten zijn helaas te vlug om goed te kunnen fotograferen.
Op de terugweg naar de haven komen we nog een humpback tegen maar daar zit weinig aktie in dus we varen al snel door.
Wederom een whale of a day met uiteindelijk maar een klein beetje regen en heel veel walvissen. Moe maar voldaan gaan we van boord. Vanavond eten we diepvrieslasagna lekker makkelijk.
Walvissensoep
Om half 10 vanmorgen varen we de haven uit met nog 2 andere Nederlanders aan boord en Nick Templeman van campbellriverwhaleandbearexcursions.com en chief whalespotter. Dit is de huskyhond van Nick en dat beest doet niks liever dan meegaan op de boot en wildlife spotten.
Bij de uitgang van de haven zien we gelijk al 2 bold eagles.
We varen eerst naar t noorden op zoek naar beren langs de waterkant. Na een half uur varen en een zeeleeuw en een springende zeehond in t water krijgt Nick een melding dat er in t zuiden orca's zijn gespot.
Na een 45 minuten varen komen we dezelfde groep orca's tegen als 2 dagen geleden. De groep zwemt op hun dooie gemak en t baby orcaatje is goed te zien.
We halen bij Nancy's bakery 2 heerlijke cinnamon rolls. verse kaneelbroodjes. Als we niet al stuiterden van enthousiastme dan doen we dat nu wel van de suiker.
na de lunch volgen we de orcagroep nog even en ineens zit er een orca heel dichtbij de boot. Wij horen 200 meter afstand te houden maar de dieren houden zich niet aan die regel.
dan krijgt Nick een melding dat er verderop ruim 20 humpback whales zitten en we gooien het gas erop.
Eerst komen we nog een boei met gestapelde zeeleeuwen en aalscholvers tegen. Yukon vind zeeleeuwen maar niks en probeert ze weg te blaffen wat niet lukt.
Nick zet de motor uit en we kijken naar wat er allemaal aan alle kanten om ons heen gebeurt. Overal zien we ruggen , staarten en spuiten.
We kunnen bijna geen foto's van zo dichtbij maken door de verbazing en omdat ze zo groot zijn en de toestellen op zoomlens staan.
We wachten gespannen af wat er nog meer gaat gebeuren aangezien de walvissen meestal zo'n 4 keer ademhalen en dan diep duiken om zo'n 8 minuten onder te blijven. In die tijd kun je ze niet zien en weet je niet waar ze naar boven komen. Als we ze even later verderop zien start Nick snel de motor en varen we langzaam weg van deze plek. Wat een ervaring.
Inmiddels is het over vijfen en beginnen we aan de terugtocht naar de haven. We komen langs ons hotel en maken vanaf zee nog een foto.
We nemen afscheid van Nick en bedanken hem voor deze geweldige dag vol Humpbacksoep. Dit zullen we nooit vergeten.
elk falls
Vandaag een relatief rustige dag. Het is weer mooi weer dus we gaan de omgeving te land een beetje verkennen.
We rijden naar de zalmkwekerij om te kijken of er zwarte beren te zien zijn. Helaas zijn ze niet thuis. In de rivier hier zien we ook nog geen vissen. We rijden door naar de Elk Falls. Dit is een waterval aan t einde van een waterkrachtcentrale. Het bijzondere hieraan is dat de mens kan beslissen hoeveel water er door heen stroomt.
We wandelen erheen en kijken wat rond. Menno vindt de suspensionbridge helemaal fantastisch. Ik vind t minder. De brug hangt boven een grote afgrond en wiebelt.
We rijden weer terug naar Campbell River en bezoeken Nick alvast. Nick is de man waarmee we morgen een boottocht gaan maken en waarmee we 6 jaar geleden een fantastische tijd hebben gehad.
De middag hangen we rond in t bubbelbad en zwembad van het hotel. 's Avonds gaan we eten bij een visrestaurant in de haven waar Menno fish and chips neemt en ik salade en poutine. Poutine is een echt Canadees gerecht bestaande uit patat met dikke jus en gesmolten kaas. Hmm niks voor mij. De patat wordt helemaal klef en veels te zout.
Een beregoeie dag
Door de omgekeerde jetlag zaten we om 6 uur vanmorgen in de eetzaal. Tijdens t ontbijt een mooie zonsopgang gezien. De voorspellingen zeggen dat t vandaag half bewolkt met 24 graden wordt maar er is nu al bijna geen wolkje te zien.
Om 9 uur melden wij ons bij eagle eye. Dit is een bedrijfje van 2 geemigreerde nederlanders die hier nu allerlei wildlifetours organiseren. (doe mij zo'n baan)
Met nog 12 anderen schepen we in en gaan we op pad. Nog geen 5 minuten buiten de haven krijgt Jos al melding dat er orca's in de buurt zijn. Onderweg daar naartoe komen we 2 humpback walvissen tegen. Hier kijken we een kleine 10 minuten en dan door naar de orca's. Het blijkt te gaan om een groep waarbij vorige week een babyorca is geboren. Het kleintje is aan t springen. Na ongeveer een half uur gaan we verder want anders halen we de afspraak met de grizzlyberengids niet.
Onderweg wordt het steeds mistiger van de rook van de omliggende bosbranden.
We varen tot ongeveer halverwege Bute inlet waar onze Homalco first nation indianengids al op ons staat te wachten met een bus. Eerst gaan we lunchen en krijgen we informatie over de grizzly's en wat regels waar wij ons aan moeten houden tijdens t spotten.
Al na 2 minuten rjden langs een rivier stoppen we bij de eerste 2 beren. Een moederbeer met een kleintje. Supersnoezig om te zien hoe ze samen de oever afstruinen op zoek naar vis en andere hapjes.
op een gegeven moment komt een andere beer te dicht in de buurt en gaat mamaabeer in de verdediging en jaagt die andere beer weg.
Ook zien we hier onze eerste bald eagles. Deze lusten ook graag zalm.
Met de bus weer verder naar een volgend uitkijkpunt waar we na lang wachten een mammabeer met 3 kleintjes zien. De mammabeer is aan t vissen en dat is heel gaaf om te zien. Als de beer een zalm ziet zwemmen sprint ze er in t water op af en wonderbaarlijk krijgt ze er 2 keer een te pakken die ze dan aan haar jongen voert.
Op een van de uitkijktorens kregen we bezoek van deze, zeker 5 cm grote, tor.
Bij weer een ander uitkijkpunt zien we een grote mannetjesbeer ook proberen te vissen maar deze is er duidelijk nog minder handig in.
Na ongeveer 4 uur van uitkijkpunt naar uitkijkpunt gereden te zijn moeten we helaas alweer terug naar de boot want t is nog ruim 2 uur varen terug.
Eenmaal terug besluiten we afhaalchinees te halen die we opeten op onze hotelkamer terwijl we ondertussen de foto's in de computer laden. We kunnen niet wachten om de foto's te zien. Wat een geslaagde dag.
overtocht met verrassingen
Om 07.00 uur vanmorgen stonden we bij de veerpont om van Port Angeles naar Victoria te varen. We moesten er een uur van te voren zijn omdat we door de Canadese douane moesten. Deze veerpont vaart ons de grens over. Doordat we een grotere auto hadden gekregen was t nog spannend of we niet extra moesten betalen maar gelukkig hoefde dat niet.
Wat een mooie zonsopgang hadden we.
Om kwart voor 8 kwam de boot aanvaren en mochten we aan boord.
We gingen buiten op t dek zitten aangezien t helder weer met zon was. Precies op tijd voeren we de haven uit.
Natuurlijk moesten we nog de scene uit titanic nadoen.
Ongeveer halverwege zagen we veraf grote splashes...... camera's erbij en inzoomen ..... en ja hoor.... 2 humpback walvissen hadden er zin in en sprongen meerdere tientallen keren uit t water.
en ze kwamen steeds dichterbij de boot. Wel een half uur lang hebben we genoten van de walvissenshow!!!
In Victoria hadden we bij aankomst mazzel en mochten wij als een van de eerste auto's van boord. Nog even een klein gesprekje bij de douanepoort en we mochten door.
Als eerste boodschappen doen want je mag niet alles van fruit en vleeswaren invoeren naar Canada. Nu konden we wat inslaan voor de komende dagen.
Daarna onderweg naar Campbell River. Een rit die bijna 4 uur zou gaan duren.
Onderweg nog geluncht bij een uitzichtpunt waar ook een totempaal stond.
Om 3 uur komen we aan bij ons hotel waar onze kamer al klaar is. En wat voor kamer! We hebben uitzicht over de baai.
De resgt van de middag brengen we rustig op de kamer door genietend van t uitzicht.
Morgen gaan we op grizzlytour en daarvoor willen wij goed uitgerust zijn.
vol gas vooruit
Na 10 uur schermpje kijken en hangen raakten we de grond een half uur te vroeg in Seattle. Helaas was de gate nog niet vrij dus werden we met vliegtuig en al geparkeerd op een leeg stuk baan en moesten we wachten. Zucht....
Op Seatac zelf hadden we vrij snel onze koffers en door de douane ging deze keer ook vlug aangezien we al eerder op dit visum hadden gereisd en we dus bekend waren daar.
Toen met een shuttlebus naar de autohuur waar de echte vertraging begon. Het is laborday weekend en iedereen trekt er dan op uit. Bij de autohuur stond een wachtrij van ruim een uur. Gelukkig voor mij hadden ze onze gehuurde auto niet op t moment en kreeg ik een mooie upgrade...We rijden nu dus rond in een mooie 7 persoons Buick Enclave.( Als er dus iemand is die alsnog hierheen wil komen..... ruimte genoeg)
Door al dat wachten gingen we de veerpont die we gepland hadden niet meer halen dus dan maar omrijden. t Was nog ff wennen aan de grootte en vooral lengte van de auto. Vooral met parkeren moet ik er op letten dat ik iets later instuur.
Na anderhalf uur sturen komen we aan bij t best western hotel in Silverdale waar we een luxe kamer met uitzicht op de baai hebben.
We rammelen inmiddels en halen heel amerikaans een hamburgermenu waar we enorm van genieten na 5 weken dieet. Dan vlug ons bed in voordat we omvallen.
Om 4 uur snachts zijn we allebei klaarwakker en besluiten we op te staan om ontbijt te scoren bij de plaatselijke supermarkt die hier al om 5 uur open is. We eten t op in de auto waarna we als t begint te schemeren wegrijden richting Hurricane Ridge in Olympic National Parc. We arriveren hier om 7.45 uur en later die dag blijkt dat t maar goed is dat we zo vroeg waren want als we wegijden komen we een wachtrij van meerdere uren tegen richting ingang.
We parkeren de auto en gaan een trail naar de top vd berg lopen. De jetlag en de hoogte spelen mij parten en ik heb t zwaar naar boven toe. In 2.5 uur bereiken we de top vanwaar we over t water heen Vancouver Island (VI) kunnen zien liggen en we ook Mount Baker ( een hoge berg boven Seattle) kunnen zien boven de wolken uit. Ook krijgen we bezoek van bambi en zn ouders en spotten we een speciale alleen daar voorkomende marmot en heel veel grondeekhoorns.
Na een uur genoten te hebben van alle wildlife en de prachtige uitzichten doen we er anderhalf uur over weer terug naar de auto. Bijna 300 meter geklommen, 8 km gelopen en op 1759 meter hoogte geweest.
We rijden weer naar Port Angeles waar we in een restaurant aan t water soep in een broodbol met salade eten wat ons super smaakt. Nog ff langs t water gewandeld maar helaas geen zeehond te vinden. Inschecken in ons hotel en wederom vroeg naar bed vanavond. Morgenochtend heel vroeg varen we over naar Vanouver Island in Canada.
Berenavontuur 2.0
Toen we in februari terug vlogen waren we t met elkaar eens. Direct iets nieuws boeken zodat we wat hebben om naar uit te kijken. Eerst zou t weer Lanzarote worden.... niet zo duur en wel lekker weer en duiken. Helaas voor Transavia vonden we de vliegtickets veel te duur... Toen bedachten we... Kroatie.... daar konden we ook leuk beren kijken....
Paar dagen later zaten we op Canada en oost USA.... Hele route was al uitgestippeld maar iets bleef er knagen.
Een week later had Delta Airlines een hele leuke aanbieding naar Seattle..... Vanuit Seattle kun je heel makkelijk overvaren naar Vancouver Island....
Jaaaaaa daar willen we echt heen.
Tickets waren snel geboekt en nu zijn we aan t aftellen. Nog 51 dagen wachten en dan 5,5 jaar later gaan we terug naar waar we onze mooiste vakantieherinneringen hebben gemaakt.
Berenavontuur 2.0 wordt een feit!!!
We vliegen dus op Seattle en rijden dan naar Port Angeles waar we nog even Olympic National Parc mee zullen pakken. Dit was tijdens onze laatste vakantie net te ver rijden. Een dag later varen we met een veerpont de canadese grens over naar Vancouver Island. In Campbell River gaan we met Eagle Eye een grizzlyberen safari doen. Het is dan zalmenseizoen en de beren proberen deze te vangen en dit schijnt een heel spectakel te zijn. Ook gaan we een dag zelf op zoek naar beren als we bij de rivier naar de zalmkwekerij gaan kijken. Bij dhr Nick Templeman hebben we ook een reservering staan om weer op tour te gaan naar allerlei wildlive. Met hem hebben we vorige keer de bold eagle show gezien en zijn we beren en dolfijnen (heel veel dolfijnen die met de boeggolf meezwommen) tegengekomen. Geweldig om nogmaals met deze man op pad te gaan. Daarna rijden we verder noordwaarts waar we via air bnb een appartement hebben gehuurd aan t water. In dit gebied wonen al bijna geen mensen meer en heeft de natuur de overhand. In t plaatselijke ziekenhuis hebben ze regelmatig bezoek van een puma die ff komt rondneuzen en de zwarte beren lopen gewoon over straat. Vanuit hier gaan we wederom een berentour doen maar waar we deze keer nog noordelijker gaan varen richting Knight Inlet. Dit is een fjord die helemaal doorloopt naar t vaste land omgeven door hele hoge steile rotswanden. Dit is echt t leefgebied van de grizzly en deze hopen we dan ook weer te spotten. Ook gaan we hier een tocht maken om orca's en bultrug walvissen te spotten en ook de bald eagles hopen we weer te zien. Bij tijd over wilen we ook nog helemaal naar t noordelijkste puntje van het eiland rijden maar we weten nog niet hoe de toestand van de wegen is. Op onverharde wegen zijn we niet verzekerd met de huurauto. Dan gaat de rit terug over t eiland naar Ucluelet aan de pacific kant. Hier is de zee wel ruig in tegenstelling tot de andere kant wat een grote baai is. Hier willen we gaan wandelen en in getijdepoelen poeren en ook een half dagje relaxen. Misschien gaan we hier nog een zwarte beren tocht doen maar dat staat nog niet vast. Vooral de wandelroutes door t pacific Rim National Parc zijn erg mooi. Hier groeit nog echt dicht regenwoud en dit vinden wij allebei erg bijzonder. Ook zijn hier zeeleeuwen te zien.Dan na een paar dagen rijden we richting Victoria de hoofdstad van het eiland waar we mogelijk een vlucht met een watervliegtuigje gaan maken. Dan zit onze tijd er na 2 weken op t grote eiland alweer op en nemen we de veerpont weer terug naar t vaste land en steken we de grens met de USA weer over. Nog ff Seattle in om toch de spaceneedle te bekijken waar we vorige keer geen tijd meer voor hadden en dan nog een dag naar keuze voor we terugvliegen. Al met al weer een druk programma warbij hopelijk onze fototoestellen overuren draaien.
Voor nu rest ons nog de laatste voorbereidingen en dan de koffers inpakken en met een hele grote smile t vliegtuig instappen. Op naar berenavontuur 2.0 met hopelijk meer dan de 32 beren van vorige keer :)